مایک فیگیس: کمی فلسفه برای فیلمسازی

واقعیت این است که شغل ما ارائه یک سری خدمات اجتماعی نیست، برخلاف آنچه بسیاری از کارگردانها تصور می کنند. ما اینجا حضور نداریم که مردم را سرگرم کنیم. کار ما باید سرگرم کننده باشد اما در عین حال باید همراه با نوآوری و خلاقانه باشد. فیلمسازی بسیار مهمتر از بیزینس هایی است که مثلا با صنعت غذا ،صنعت نوشیدنی ها یا صنعت ساخت بستنی مرتبط باشد. امروزه صنعت سینما به اندازه ای در خدمت سایر صنایع قرار گرفته که گاهی وقتها از فکر این که سینما دارد به کدام سو میرود دچار سرخوردگی و اندوه می شوم. البته واضح است که اگر شما خوب کار کرده باشید تأثیر خوبی نیز بر تماشاگر خواهید گذاشت. اما به باور من این یک اشتباه فاجعه بار است که بخواهید فقط و در درجه اول برای تماشاگر چیزی بسازید. من فکر نمیکنم هیچ نقاشی ادعا کند که برای یک بیننده نقاشی کشیده و یا هیچ نویسنده بزرگی مدعی شود که برای یک خواننده نوشته است مگر این که در باره آن دسته از کتاب هایی صحبت کنیم که در فرودگاه می توان پیداکرد یا نقاشی هایی که در فروشگاه «وول ورث» می خرید برای اینکه صرفا چیزی به دیوار خانه تان بزنید فقط برای این که تنهایی تان را پر کند. فکر نمی کنم هرگزآثار هنری جذاب یا خلاقانه برای راضی کردن تماشاگر خلق شوند. واقعا این گونه فکر نمی کنم.

اگر شما مراقب سلامتی تان هستید تصور میکنم می توانید یک روش استاندارد و منطقی برای تمام مسیر حرفه ای تان داشته باشید. چون باید صادقانه بگویم که، هرچه سن شما بیشتر می شود باید کارهایتان جذاب تر و بهتر شود. به قول اسکار وایلد یکی از مشکلات جوانی این است که به دلیل جوانی به هدر میرود. به گمان من او می خواهد بگوید که شما در جوانی انرژی زیادی دارید که دقیقا نمی دانید باآن چه کنید. می دانید که خوب است اما خب می دانید !هنوز کتاب های زیادی در این باره درکتابخانه ها پیدا نمی شود.بعضی از بهترین کارهایی که در سینما ساخته شده است کار کارگردان های قدیمی تر است. بنابراین این که سعی کنید مراقب سلامتی تان و چیزهایی نظیر ان باشیدتقریبا یک تکلیف و وظیفه برای این که بتوانید به راهتان ادامه دهید. مشکل در ساختن فیلم این است که این شغل مقدار زیادی از انرژی شما را می گیرد. من به خوبی درک می کنم که چرا آدمها بازنشسته می شوند زیرا تأمین این حد از انرژی جسمی بسیار دشوار است. برای مثال در فیلم « رمز زمان» یکی از دوربین ها را من باید می گرفتم. یکی از مهمترین نگرانی های من پیش از شروع فیلمبرداری این بود که آیا از نظر جسمانی می توانم نود دقیقه بدون این که آن دوربین سنگین از دستم بیفتد کار را ادامه دهم. و البته این کار تاحدی نیاز به تمرکز هم دارد. آدرنالین داروی شگفت انگیزی است اما من بسیار نگران بودم.

من همیشه امیدوار بوده ام که آنچه تا امروز انجام داده ام بدنه کاری است که نشان دهنده یک پیشرفت جالب توجه و نوعی شور و اشتیاق و  کمی هم درگیری ذهنی و استمرار بوده است. من هیچ علاقه ای به پایان یا آغاز این سفر ندارم. به عقیده من این خود سفر است که جذاب است. فیلمهایی که من همیشه دوست داشته ام فیلمهایی بوده اند که به نقطه مشخصی از این سفر پرداخته اند و انسانها را به شیوه ای به تصویر کشیده اند که برای من و دیگر بینندگان جذاب بوده است. این دغدغه ذهنی دایمی مردم است، نه کرینها و دوربینها، استدی کم و یا نوآوری های دیجیتال. اینها تنها وسیله و ابزار هستند.